Λέξεις...που πήγαν...εδώ ήταν πριν.
Πολλά ήταν εδώ πριν αλλά έφυγαν και μαζί τους και ένα κομμάτι από εμένα ή ένα κομμάτι έμεινε πίσω από "αυτούς", εδώ μαζί μου, και μοιράζετε την δικιά μου την τροφή.
Ο ήχος, η σιωπή, η πόρτα του αυτοκίνητου που έκλεισε και κάποτε κάποιος την άκουσε, ο ήχος της βροχής, το τακούνι που τρίζει, το φως που κάποιος είπε ότι προδίδει την κούραση, και όλα αυτά στοιχειωμένη μουσική, μέσα στο σπίτι που πάντα κουβαλάω, σαν χελώνα, κινούμενος
στάσιμα μέσα στον ίλιγγο που έφτιαξα.
Ξωτικά και παράξενα αντικείμενα, εξώκοσμα και πραγματικά, συμβιβασμένα και ασυμβίβαστα με γοργούς αργούς ρυθμούς, και το κρύο να με καίει, κάθε πρωί, και σαν αδύναμο παιδί σύμμαχους αναζητώ, μέσα από χίμαιρες και ειλικρινή ψέματα, στην καταιγίδα που εγώ έφτιαξα παίζοντας με τους κεραυνούς..
Και όλα λόγια και λέξεις χωρίς νόημα όταν ξυπνάει, και μανιασμένος από το κρύο στο ζεστό πάει
και από το άσπρο στο μαύρο και παντού το ίδιο κενό...
και ο κύριος στην γωνία θα πει "παιδί" και ο άλλος θα πει αλλά γυρνώντας το κεφάλι από εκεί,
και εγώ για μια στιγμή θα μείνω και μετά θα διαλέξω τον κύριο ή το παιδί γιατί και οι δυο δικοί μου είναι, όσο μπορεί τελικά κάτι να μου ανήκει μια και υπάρχουν και αυτοί που είπαν ότι "η ιδιοκτησία είναι κλοπή"
Αναμνήσεις από μια άλλη εποχή , Αθήνα 1999
