ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ

"ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ.

Δεν ξέρω πότε θα θ'ακούσεις εσύ, που σ'εσένα μιλάω.
Και θα μ'ακούσεις άραγε ποτέ;
Τ'ονομά μου είναι Χόρ.
Σε παρακαλώ πλησίασε τ'αυτί σου στο στόμα μου, όσο μακρυά κι'αν βρίσκεσαι, τώρα ή πάντα. Ειδάλλως δεν θα μπορέσω να σου δώσω να με καταλάβεις. Κι αν ακόμα δεχθείς την παράκλησή μου, να έρθεις πως και πάλι θα είναι πολλά αυτά που δεν θα μπορέσω να σου πω. Κι αυτά θα πρέπει να τα καταλάβεις μονάχος σου. Να τα ολοκληρώσεις. Χρειάζομαι τη δική σου φωνή εκεί που η δική μου δεν φτάνει. Η αδυναμία αυτή οφείλεται ίσως στον τρόπο που ζει ο Χορ και στο μέρος που κατοικεί. Γιατί από τότε που μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του μένει σε ένα τεράστιο, εντελώς αδειανό κτήριο, όπου  κάθε λέξη ειπωμένη δυνατά προκαλεί μια ατέλειωτη ηχώ.

Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου. Τι σημαίνει αυτό? Στις καθημερινές του περιπλανήσεις, διασχίζοντας αίθουσες και διαδρόμους, ο Χορ συναντάει πάντοτε τον απόηχο κάποιας ξεχασμένης κραυγής, που απερίσκεπτα είχε αφήσει να του ξεφύγει πριν από χρόνια. Το συναίσθημα που το προκαλούν αυτές οι συναντήσεις με το παρελθόν του είναι οδυνηρό, ιδιαίτερα όταν η λέξη που πέφτει επάνω του έχει χάσει και τη μορφή της και το νόημα της κι έχει αλλοιωθεί σε σημείο που να μην αναγνωρίζεται πια. Ο Χορ αποφεύγει πια τις συναντήσεις με αυτές τις άναρθρες κραυγές.

Έχει μάθει, τις σπάνιες φορές που μιλά, να κρατά τη φωνή του αρκετά χαμηλά ώστε να μην αφήνει ηχώ. Το όριο αυτό βρίσκεται ελάχιστα πιο πάνω από την απόλυτη σιωπή, μιας και αυτό το κτήριο διαθέτει εκπληκτική ακουστική."


…


Michael Ende - The mirror in the mirror (Der Spiegel im Spiegel)
http://en.wikipedia.org/wiki/The_mirror_in_the_mirror